Ο καιρός στο χωριό μας

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024

Η ζωγραφική του Κώστα Γιαννακούρα: «Μυστράς»

«Η μαγευτική ατμόσφαιρα του Μυστρά στην καρδιά του πίνακα!»

Ο Κώστας Γιαννακούρας δίδαξε στο χωριό μας για τέσσερα χρόνια κατά τη δεκαετία του '70 και αποτέλεσε αξέχαστη μνήμη για τους ντόπιους. Ήταν ένας δάσκαλος που εκτιμούσε τους κατοίκους, αγαπούσε τα παιδιά και φρόντιζε για το μέλλον τους.

Στη θέση του δασκάλου, προώθησε δημιουργικές δραστηριότητες και ανέπτυξε τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των μαθητών. Αναγνώρισε και ενθάρρυνε το ταλέντο και τις ιδέες τους, δημιουργώντας ένα περιβάλλον όπου μπορούσαν να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους με αυτοπεποίθηση και ενθουσιασμό.

Η παρουσία του στο χωριό μας άφησε ανεξίτηλη ανάμνηση και αποτελεί παράδειγμα για το πώς ένας δάσκαλος μπορεί να επηρεάσει θετικά τη ζωή των μαθητών του.

Ο Κώστας είναι τώρα ευτυχής στη συνταξιοδότησή του και τα Καριτσιώτικα Νέα χαίρονται να μοιραστούν δείγματα από τη δημιουργική του δουλειά όλα αυτά τα χρόνια.

Σχετικά με τον πίνακά του «Μυστρά», ο Κώστας γράφει: «Πριν κάποια χρόνια ήταν τέτοιες ημέρες που στο Μυστρά θα γίνονταν οι εκδηλώσεις για την πτώση του Βυζαντίου και τη θυσία του τελευταίου Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

«Βλέποντας τα βυζαντινά μνημεία και το κάστρο , μου ήρθε η επιθυμία να ζωγραφίσω κάτι από αυτά.

«Είδα ότι στην Ανατολική πλευρά υπήρχαν πολλά κτίσματα κι εκκλησίες.

Σκέφτηκα ότι, επειδή ήμουν πρωτόπειρος στη ζωγραφική και στη φυσική παρουσία, θα αποτύχω κι έτσι πήγα στη ΒΔ πλευρά που ήταν τα πράγματα καλύτερα για μένα.»

Τετάρτη 17 Απριλίου 2024

Γεωργία Μαλαβάζου (1943-2024)

Με θλίψη ανακοινώνουμε το θάνατο της Γεωργίας Μαλαβάζου, συζύγου του Πάνου Πανοπούλου, η οποία απεβίωσε στην Αθήνα στις 15 Απριλίου 2024, σε ηλικία 81 ετών.

Η Γεωργία γεννήθηκε στην Καρίτσα το 1943, κόρη του Παναγιώτη Μαλαβάζου και της Βενετίας Κατσάμπη.

Η κηδεία της τελέστηκε χθες, Τρίτη 16 Απριλίου, στις Βρύσες Κιπαρισσίας Μεσσηνίας, στο χωριό του συζύγου της.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Κυριακή 14 Απριλίου 2024

Εικοσιτρία χρόνια από το θάνατο της Γιωργίας Κατσάμπη-Καραμανή

Μια αφανής ηρωίδα του εργατικού κινήματος:
Η ζωή της Γιωργίας Κατσάμπη-Καραμανή

Εικοσιτρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο της αγαπημένης Γιωργίας Κατσάμπη-Καραμανή. Την τελευταία της πνοή άφησε στο σπίτι της στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας, το πρωί της 14ης Απριλίου 2001.

Δύο χρόνια νωρίτερα, τον Ιούνιο του 1999, η Καριτσιώτα είχε τιμηθεί με μια ξεχωριστή διάκριση από το συνδικαλιστικό κίνημα της Νότιας Αυστραλίας. Ήταν μια διάκριση που τίμησε όχι μόνο εκείνη, αλλά και την οικογένειά της και τη γενέτειρά της, την Καρίτσα.

Μετά από 18 αφοσιωμένα χρόνια υπηρεσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα, η Γιωργία αναγνωρίστηκε ως επίτιμο μέλος της Ένωσης Εργαζομένων Ποικίλων Κατηγοριών (Miscellaneous Workers Union). Σε μια σύντομη βιογραφική περιγραφή στο επίσημο δελτίο του σωματείου αναφέρεται, «από αγροτοκόριτσο στα βουνά της Λακωνίας, σε εκπρόσωπο εργατικού σωματείου για 18 ολόκληρα χρόνια. Αυτή ήταν η ζωή της Γιωργίας Καραμανή».

Η Γιωργία Καραμανή, το γένος Κατσάμπη, γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1949 στην Καρίτσα της Λακωνίας. Ήταν η πρωτότοκη κόρη του Βαγγέλη και της Παναγιώτας Κατσάμπη. Η Γιωργία ήρθε στον κόσμο λίγο μετά την ξενική κατοχή της πατρίδας, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα ταραχώδη χρόνια του Εμφυλίου. Η Καρίτσα ήταν κατερειπωμένη και υπέφερε από φρικτή φτώχεια. Οι γονείς της, ο Βαγγέλης και η Παναγιώτα, προερχόμενοι από φιλότιμες και τίμιες οικογένειες, όπως και πολλοί άλλοι χωριανοί τους, αντιμετώπιζαν την μεγάλη φτώχεια.

Ο παππούς της, ο Γιάννης Κατσάμπης, είχε ζήσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του ως ξενοτσόπανος. Παρόλα αυτά, οι γονείς Βαγγέλης και Παναγιώτα κεντούσαν ονειρεμένα τις ελπίδες για μια ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη παιδιά, σε ένα χαρούμενο και γεμάτο αγάπη σπιτικό.

Η Γιωργία, ως πρωτογεννητικό κορίτσι, πήρε το όνομα της από την γιαγιά-Γιωργίτσα, που προερχόταν από τον Κοσμά της Κυνουρίας. Ως πρωτογεννητικό κορίτσι, είχε ιδιαίτερη θέση με αδιάκοπο ενδιαφέρον, αφοσίωση και αγάπη, κυρίως από τον πατέρα της.

Ωστόσο, παρά τους κόπους και τις θυσίες, ο Βαγγέλης δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα και να ταΐσει την οικογένειά του. Έτσι, το 1958, όταν η Γιωργία ήταν μόλις 8 χρονών, η οικογένεια χώρισε. Ο πατέρας της αποφάσισε να ακολουθήσει την πρόσκληση του θείου Αργύρη να πάει στην Αυστραλία. Σχεδίαζε να παραμείνει εκεί για 3-4 χρόνια, ώστε να δουλέψει σκληρά, να κερδίσει μια μικρή περιουσία και να αγοράσει ένα χωράφι στο χωριό τους. Ωστόσο, η τύχη είχε διαφορετικά σχέδια. Ο Βαγγέλης ερωτεύτηκε τόσο την Αυστραλία που γράφει στο γράμμα πίσω στο χωριό: «Πολυαγαπημένη μου σύζυγος Παναγιώτα, δεν μπορώ να αρνηθώ αυτήν τη χώρα για το μέλλον των παιδιών μας. Σας κάνω πρόσκληση να έρθετε.» Η Γιωργία θυμόταν τη στιγμή και πώς πηδούσε από χαρά πάνω στο κρεβάτι της!

Την 13η Οκτωβρίου 1961, ο θείος Γρηγόρης Χαγιάς στον Πειραιά είπε «καλό ταξίδι» και αποχαιρέτισε την αδελφή του, την Παναγιώτα, και τα τρία της παιδιά. Ταξίδεψαν με τον ωκεάνιο «Πατρίς» και 20 μέρες αργότερα συναντήθηκαν ξανά με τον πατέρα τους στο λιμάνι της Μελβούρνης.

Ωστόσο, όταν έφτασαν στην Αυστραλία, η 12χρονη Γιωργία αντιμετώπισε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν που είχε φανταστεί. Την αρχή ένιωθε σαν να είναι σε ζούγκλα. Δεν μπορούσε να συνηθίσει τις λαμαρίνες στα σπίτια, τα αυτοκίνητα που τρέχαν, την παράξενη γλώσσα και όλη η οικογένεια να είναι στοιβαγμένη σε ένα δωμάτιο.

Πολύ νωρίς, δεν ήταν ακόμη 14 ετών, η Γιωργία ξεκίνησε να εργάζεται και μπήκε για τα καλά στον κόσμο της εργασίας. Δούλεψε σε πολλές διαφορετικές θέσεις, από καραμελάδικο στο Γκούντγουντ έως το κλωστοϋφαντουργείο στο Χάλιφαξ Στρητ, και από μπισκοτάδικο έως στεγνοκαθαριστήριο. Κατά τις διακοπές, επιπλέον, εργαζόταν στη γεωργία, συμμετείχε στον τρύγο, τη συγκομιδή μπιζελιών, κεράσια και άλλες εργασίες για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά.

Το 1968, στα 19 της χρόνια, παντρεύτηκε τον Κυριάκο Τσιριγώτη, που ήταν 17 χρόνια μεγαλύτερός της, από τα Βελιές της Λακωνίας. Ο γάμος δεν κράτησε πολύ αλλά απέφερε την πιο σημαντική ημέρα στη ζωή της, όπως ανέφερε πάντα. Στην 1η Μαρτίου 1969, έφερε στον κόσμο τον γιο της, τον Σαράντο, που έγινε ο λόγος και ο σκοπός της ύπαρξής της.

Το 1972, η Γιωργία ξεκίνησε να εργάζεται στο Κέντρο Τζούλια Φαρ για την υποστήριξη ατόμων με αναπηρίες, όπου αποκτά πραγματική ακτινοβολία. Εκεί γνωρίζει την πολύ αγαπημένη και εμπιστευτική της φίλη, τη Γερακίτισσα Φιλιππία Πήλιουρα, από την οποία αποκομίζει άπειρη υποστήριξη και αγάπη.

Στο Τζούλια Φαρ, η Γιωργία ανέλαβε ηγετικό ρόλο, τόσο στη φροντίδα των ασθενών όσο και ως αντιπρόσωπος του συνδικάτου. Συμμετείχε ενεργά στον εργατικό αγώνα για καλύτερες αμοιβές και βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Στα τελευταία 10-15 χρόνια, οικειοθελώς μετέτρεψε το σπίτι της σε ένα είδος γραφείου του συνδικάτου, σχεδιάζοντας διαρκώς νέες ενέργειες και κινήσεις για την προώθηση των εργατικών δικαιωμάτων. Παράλληλα, διατηρούσε την εκτίμηση και την υποστήριξη της διεύθυνσης του Τζούλια Φαρ.

Το 1973, η Γιωργία γνώρισε και παντρεύτηκε τον Μανόλη Καραμανή από τη Ρόδο. Τον Φλεβάρη του 1974, χόρεψε τον χορό του Ησαΐα με τον Μανόλη και έτσι ενώθηκαν οι οικογένειές τους, οι τύχες τους και το μέλλον τους σε μια ισόβια ένωση.

Το 1998, η ακτιβίστρια συνδικαλίστρια ξεκίνησε έναν άλλο αγώνα, αυτόν της υγείας της. Παρά τις δυσκολίες, παρέμεινε σίγουρη και θετική, στηριζόμενη στην πίστη και την αγάπη της οικογένειάς της. Ωστόσο, η πολυάσχολη και διεκπεραιωτική Γιωργία ήταν πάντα εκεί, έτοιμη να υπερασπιστεί τους πιο αδύναμους και να παλέψει για τις αξίες της.

Η Γιωργία Καραμανή-Κατσάμπη ήταν μια εξαιρετική γυναίκα, που έζησε με πάθος και αφοσίωση στις αξίες της. Η πορεία της στο συνδικαλιστικό κίνημα, η εργασία της για την υποστήριξη των αναπήρων, η αφοσίωσή της στην οικογένειά της και η προσφορά της στην κοινότητά της την καθιστούν μια μνήμη που θα διαρκέσει για πάντα.

Η Γιωργία Καραμανή-Κατσάμπη πέθανε στις 14 Απριλίου 2001, αλλά η κληρονομιά της συνεχίζεται μέσα από τις αναμνήσεις, τις ιστορίες και την έμπνευση που αφήνει πίσω της.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Παρασκευή 12 Απριλίου 2024

Δήμητρα Βέγκα-Σίταρ (1955-2024)

Με βαριά καρδιά ανακοινώνουμε το θάνατο της Δήμητρας Βέγκα-Σίταρ, η οποία, ετών 68, άφησε την τελευταία της πνοή ειρηνικά στο σπίτι της στη Μανάσσας της Βιρτζίνια των ΗΠΑ, στις 7 Απριλίου 2024.

Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1955 στην Καρίτσα, κόρη του Αλέξανδρου Προφύρη και της Αναστασίας Αντωνίου. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στην Ελλάδα και το 1974 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παράλληλα με την ανατροφή των δύο παιδιών της, της Σουζάνας και του Λούις, και εργαζόμενη σε δύο δουλειές, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της. Στην ηλικία των 44 ετών αποφοίτησε με πτυχίο Εφαρμοσμένων Επιστημών Πληροφορικής.

Ξεκίνησε τότε την καριέρα της στο Arc of Baltimore και συνταξιοδοτήθηκε ως διαχειρίστρια υποθέσεων στην ηλικία των 62 ετών. Μεγάλη χαρά της προσέφερε η κηπουρική, η μαγειρική και φυσικά τα εγγόνια της.

Η Δημήτρα άφησε το στίγμα της σε πολλούς ανθρώπους γύρω της. Θα τη θυμούνται για την καλοσύνη της, τη ζεστασιά της και το ζωηρό της πνεύμα.

Την αγαπημένη Δήμητρα διατηρούν στη μνήμη τους ο σύζυγός της Βέντλεν Σίταρ, τα παιδιά της Σουζάνα και Λούις, τα αδέρφια της Νικόλας, Βενετία, Αριστέα και Θωμάς.

Η τελετή μνήμης θα πραγματοποιηθεί στις 21 Απριλίου 2024 στο γραφείο τελετών Pierce Funeral Home στη Μανάσσας. Όλοι οι φίλοι και η οικογένεια είναι ευπρόσδεκτοι να παρευρεθούν και να τιμήσουν τη ζωή της.

Αντί στεφάνων, η οικογένεια προτείνει δωρεές στο Ίδρυμα Jeannette Rankin Foundation. Πρόκειται για ένα ίδρυμα που υποστηρίζει γυναίκες και μη δυαδικά άτομα που επιθυμούν να σπουδάσουν μετά την ηλικία των 35 ετών. Η Δήμητρα πίστευε ένθερμα στη δυνατότητα των γυναικών να λάβουν την εκπαίδευση που επιθυμούν. Θα μας λείψει πολύ, αλλά δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ.

Δείτε τον οικογενειακό κλάδο της αείμνηστης στα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα.

Τα Οικογενειακά Δέντρα του Νότιου Πάρνωνα έρχονται υπό την αιγίδα του Παλλακωνικού Συλλόγου Νότιας Αυστραλίας «Ο Λεωνίδας», καθώς και της Κοινότητας Καριτσιωτών Νότιας Αυστραλίας «Καρίτσα»

Πέμπτη 11 Απριλίου 2024

Πετρος Τούντας: Αφοσιωμένος αντιδήμαρχος με βαθιές ρίζες στην Καρίτσα

«Μαζί με την οικογένειά, επισκέπτονται συχνά το χωριό, γεμίζοντας με αναμνήσεις και χαρά τις στιγμές τους!»

Ο Πέτρος Τούντας, 41χρονος οικογενειάρχης με ατελείωτη ενέργεια και αφοσίωση στην κοινότητα, υπηρετεί σήμερα ως ένας από τους οκτώ αντιδημάρχους του Δήμου Ευρώτα. Γεννημένος το 1982 στο Βλαχιώτη, ο Πέτρος φέρει μαζί του την πλούσια κληρονομιά των προγόνων του, οι οποίοι κατάγονταν από την Καρίτσα του Πάρνωνα και τα Πελετά Κυνουρίας.

Ο πατέρας του, Χρήστος Τούντας, προερχόταν από την Καρίτσα, ενώ η μητέρα του, Δέσποινα Τσεμπελή, είχε τις ρίζες της στα Πελετά.. Από μικρός, ο Πέτρος μεγάλωσε με βαθύ σεβασμό για την παράδοση και την ιστορία της οικογένειάς του, συναισθήματα που τον ακολουθούν μέχρι σήμερα.

Τα παιδιά αγαπούν να παίζουν στο χιόνι
στο πατρικό σπίτι στην Καρίτσα
Ο Πέτρος ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο ΤΕΙ Εμπορίας και Διαφήμισης, αποκτώντας πολύτιμες γνώσεις στον τομέα του μάρκετινγκ. Ακολούθησε μια επιτυχημένη καριέρα, εργαζόμενος σε διάφορες εταιρείες, όπως η Συσκευαστική Μπατσάκη Α.Ε., η Τράπεζα Πειραιώς και, από το 2012 έως σήμερα, στο Πυροσβεστικό Σώμα.

Πέρα από την επαγγελματική του δραστηριότητα, ο Πετρος είναι αφοσιωμένος σύζυγος στην Αρχοντούλα Αποστολάκου από τις Γούβες, με την οποία μοιράζονται μια ευτυχισμένη ζωή από το 2013. Μαζί, έχουν αποκτήσει δύο γιους, τον Χρήστο 10 ετών και τον Αντώνη 8 ετών. Η βάπτιση του Χρήστου στην Ευαγγελίστρια της Καρίτσας το 2015 αποτελεί μια ιδιαίτερη στιγμή για την οικογένεια, υπογραμμίζοντας τη βαθιά τους σύνδεση με το χωριό των προγόνων τους.

Η αγάπη του Πέτρου για την Καρίτσα δεν περιορίζεται μόνο στις οικογενειακές του ρίζες. Μαζί με την οικογένειά του, επισκέπτονται συχνά το χωριό, γεμίζοντας με αναμνήσεις και χαρά τις στιγμές τους. Η επιθυμία των παιδιών του, Χρήστου και Αντώνη, να γνωρίσουν το χωριό του παππού τους, φέρνει ακόμα μεγαλύτερη ζεστασιά στις επισκέψεις τους.

Σήμερα, ο Πέτρος ηγείται με αφοσίωση των αρμοδιοτήτων του ως αντιδήμαρχος, έχοντας υπό την εποπτεία του την Διεύθυνση Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών. Με σύνεση, εργατικότητα και όραμα, ηγείται τμημάτων όπως η Διοικητική Υποστήριξη, το Ανθρώπινο Δυναμικό, η Δημοτική Κατάσταση και το Ληξιαρχείο, ο Προϋπολογισμός και το Λογιστήριο, οι Προμήθειες, τα Έσοδα και η Περιουσία, το Ταμείο και το ΚΕΠ.

Ζεστασιά στη «γωνιά» στο πατρικό
Μέσα από τα Καριτσιώτικα Νέα, ο Πέτρος εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς όλους τους συνδημότες και τους συγχωριανούς του για την τιμή που του έδωσαν με την ψήφο τους, καθώς και προς τον δήμαρχο Δήμο Βέρδο για την εμπιστοσύνη του που τον ανέθεσε σε τέτοια ηγετική θέση. Αναλαμβάνει τη δέσμευση να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους και να εργαστεί ακούραστα για την πρόοδο και την ευημερία του Δήμου Ευρώτα.

Ο Πέτρος Τούντας αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα αφοσιωμένου δημότη και ηγέτη. Η βαθιά του σύνδεση με την παράδοση, η αγάπη του για την οικογένεια και η αστείρευτη ενέργειά του τον καθιστούν έναν ανεκτίμητο πόρο για την κοινότητα του. Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, ο Πέτρος είναι βέβαιο πως θα συνεχίσει να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στον Δήμο Ευρώτα για πολλά χρόνια ακόμα.